Tribune 04/2007 :: Jan Marijnissen - Groeien, groeien en nog eens groeien

Jan Marijnissen

Groeien, groeien en nog eens groeien

Dat hebben we gedaan bij de laatste drie verkiezingen. Maar zowel in veel steden, als bij de kabinetsformatie, als bij de besprekingen rond de Colleges van Gedeputeerde Staten, hebben CDA, PvdA en VVD laten zien dat zij de macht – als het ook maar éven kan – onder elkaar wensen te verdelen. Dat is al zo sinds de Tweede Wereldoorlog en dat zal net zo lang zo blijven totdat de SP groot genoeg is om écht een bres te slaan in dit bastion.

Dat is mijn conclusie na alles wat ik de afgelopen maanden heb gezien en meegemaakt. De landelijke formatie is al voldoende besproken: het CDA wilde de SP er niet bij, en al helemaal niet met de PvdA. De sociaal-democraten ondertussen zijn blij met hun nieuwe rol naast Balkenende. Dat de grote winnaar van de Kamerverkiezingen daarvoor moest worden gepasseerd? Ach!

De gang van zaken bij de onderhandelingen in de provincies is zo mogelijk nog ontluisterender voor de politieke mores in dit land. In Groningen bestonden PvdA en CDA het om te zeggen: “Programmatisch komen we er misschien dan wel uit, maar we vertrouwen jullie gewoon niet.” Een gotspe. Mijn moeder leerde mij mensen te vertrouwen totdat je een aanleiding hebt om dat níét te doen. Die aanleiding is er niet. Overal waar de SP meebestuurt, staan we bekend als een partij die voor haar opvattingen opkomt, maar die óók het motto: ‘een man, een man; een woord, een woord’ tot de hare rekent. Dat zelfs in Brabant en Limburg, waar we de tweede partij zijn geworden, ónze uitgestoken hand niet is geaccepteerd, vind ik tekenend voor die andere conclusie die ik getrokken heb: men wil koste wat kost voorkomen dat de SP kan laten zien dat ze óók kan besturen.

Voor oppositiepartijen betekent besturen immers vaak verlies, omdat ze hun beloften niet blijken te kunnen waarmaken. Maar dat geldt niet voor de – betrouwbare – SP. In steden waar we in het college zitten, zoals Oss, Heerlen of Nijmegen, zijn we bij verkiezingen zelfs sterker gestegen dan gemiddeld.

Vooral voor al die kiezers die mét ons hoopten op verandering, is deze gang van zaken een klap in het gezicht. Maar de SP is Calimero niet, die hulpeloos roept: “Zij zijn groot en ik is klein, en dat is niet eerlijk.” Met zoveel zetels in Tweede en Eerste Kamer, Provincie én steden, valt er een hoop te bereiken. We gaan dus vastberaden en strijdbaar verder met groeien, groeien en groeien.

Jan Marijnissen