Partijen laten probleem arbeidsmigratie lopen
Volksvertegenwoordigers zouden niet bang moeten zijn om de reële problemen van mensen te benoemen. Want door dat niet te doen, vervreemden ze zich juist van de werkende klasse in plaats van hun natuurlijke bondgenoot te zijn en een hoopvol alternatief te bieden. De SP staat voor dat laatste. De politiek, en zeker links, kan het zich niet veroorloven om de problemen in het dagelijks leven van gewone mensen onbenoemd te laten.
Veel buurten in Nederlandse steden en dorpen zijn de afgelopen jaren op allerlei manieren vergeten. Het buurthuis sloot de deuren, de bus reed niet langer en de school ging dicht. De wijkagent is verdwenen en woningen zijn vaak slecht onderhouden en worden opgekocht door huisjesmelkers en malafide uitzendbureaus. Ze splitsen de woningen om ze vervolgens voor honderden euro’s per kamer te verhuren aan arbeidsmigranten. In deze vergeten buurten worden ook statushouders gehuisvest en de mensen die GGZ-zorg nodig hebben.
Dit is natuurlijk anders in de rijke buurten waar veelal de mensen wonen die zich de afgelopen week zo druk maakten over het zogenaamd ‘xenofobe’ taalgebruik van de SP. Maar wel in bijna alle andere buurten van Nederland. De SP is niet doof voor wat er zich in al die buurten afspeelt en al helemaal niet voor de manier waarop arbeidsmigranten tegelijkertijd slachtoffer zijn van allerlei vormen van uitbuiting.
Ongereguleerde arbeidsmigratie is namelijk niet in het belang van de werkende klasse, niet hier en ook niet in Polen of Roemenië. Het is enkel en alleen in het belang van het grote bedrijfsleven dat de lonen laag wil houden en natuurlijk van de uitzendbureaus en huisjesmelkers die de arbeidsmigranten onder slechte omstandigheden huisvesten. Ongereguleerde arbeidsmigratie is slechts een verdienmodel voor hen. Doordat het aanbod van arbeid hoog is, blijven de loonkosten laag. In een ongereguleerde markt worden werknemers tegen elkaar uitgespeeld. Daarom maakt een socialist de analyse dat de markt, dus ook een arbeidsmarkt, gereguleerd moet worden. De werkende klasse, hier én in Polen of Roemenië, trekt anders aan het kortste eind.
In 2019 bracht ik zelf een bezoek aan Polen om de gevolgen van arbeidsmigratie daar te bekijken. Daar zag ik straten vol met Nederlandse uitzendbureaus. Zij werven Poolse mannen en vrouwen om in Nederland te werken, bijvoorbeeld in de kassen. Ook in de Poolse kassen nam ik een kijkje. Daar trof ik louter Oekraïners aan. Zo werken velen ver van huis en gezin, vaak voor een laag loon, met een onzeker contract en onder slechte omstandigheden. Niet zelden zijn ze ook direct het dak boven hun hoofd kwijt als ze hun baan verliezen. Hoe kun je dit zien als sociale vooruitgang? En voor wie precies? Emile Roemer deed onderzoek naar de uitbuiting van arbeidsmigranten en kwam met goede voorstellen om hun positie te verbeteren. De SP strijdt samen met arbeidsmigranten hiervoor, maar de zittende macht heeft er tot op heden niks mee gedaan.
Wie critici van ongereguleerde arbeidsmigratie neerzet als xenofoob of racist, laat zich voor het karretje van de lage-lonen-verslaving van grote bedrijven spannen. Zij bereiden de weg voor lage lonen, uitbuiting, huisjesmelkerij en het verdwijnen van de sociale samenhang in de buurt. Zoals zoveel is ook arbeidsmigratie een klassenvraagstuk. De verdeling van de voor- en nadelen ervan maakt dat duidelijk. Wie dat niet durft te benoemen en niet naar echte oplossingen wil kijken, verkwanselt het bondgenootschap tussen de werkende klasse en linkse politieke partijen, hier en in de rest van de wereld.
Deze opinie verscheen in het Algemeen Dagblad op 03-03-2022
Ons standpunt op arbeidsmigratie
De SP wil arbeidsmigratie reguleren, want arbeidsmigratie zonder regels zorgt voor lage lonen en uitbuiting. Lees meer over ons standpunt, onze reis naar Polen en onze undercoveractie waarbij we de misstanden met arbeidsmigratie in Nederland in beeld brachten.
