Kamerbemiddelaars vragen te veel voor te weinig

Het tekort aan woningen op de woningmarkt voor studenten en jongeren lijdt niet alleen onder verschijnselen als huisjesmelkers, mensen die hun panden niet of nauwelijks onderhouden en absurd hoge bedragen vragen voor een kamer. Een ander verschijnsel dat de laatste jaren steeds meer de kop op steekt is het fenomeen van de bemiddelingsbureaus, organisaties die vraag en aanbod op de kamermarkt bij elkaar brengen en daar geld voor vragen. Daar is niks mis mee, zolang de prijzen redelijk zijn.

Bij de prijzen die voor bemiddeling worden gevraagd ligt echter een groot probleem. Door de kamernood die in veel studentensteden heerst en het onoverzichtelijke kameraanbod kunnen bemiddelaars vaak vragen wat ze willen. Je zult maar in Maastricht wonen en in Amsterdam moeten gaan studeren. Als je heel graag een studie wilt doen die alleen daar wordt gegeven heb je immers maar weinig keuze. Op en neer reizen is geen optie en als je geen kamer kunt vinden is het maar wat fijn dat je via een bemiddelingsbureau wel aan een kamer kunt komen. Bedrijven die zich specialiseren in dit soort bemiddeling, zoals Direct Wonen, vragen al snel enkele honderden euro’s aan contractkosten, administratiekosten en inschrijfgeld.

Vaak zijn deze kosten echter onterecht. Een bedrijf dat honderdvijftig euro in rekening brengt voor het opstellen van een contract heeft immers erg slechte en langzame administratieve medewerkers in dienst of voert kosten op die het niet gemaakt heeft. Het laatste is natuurlijk vaak het geval en dat is door de huurder op zich wel aan te vechten, maar velen nemen die kosten voor lief. Ze hebben immers een kamer om in te leven en voor hetzelfde geld levert een rechtzaak alleen maar meer problemen op bij het vinden van een volgende kamer.

Dit leidt er wel toe dat mensen het normaal beginnen te vinden dat ze voor niet gemaakte kosten betalen. Zo’n cultuurverschuiving heeft tot gevolg dat bemiddelaars ongestraft enorme bedragen voor zeer weinig werk rekenen, anderen daarmee benadelen en dat niemand dat vreemd vindt. Het is niet voor niets dat de voormalige eigenaren van een grote kamerbemiddelaar door het tijdschrift Quote in 2007 op enkele honderden miljoenen aan vermogen werden geschat. Bemiddelingsbedrijven kunnen namelijk ongestraft profiteren van de heersende woningnood onder studenten.

Zolang de Nederlandse politiek hier niets aan doet zal dit zo blijven. Voor bedragen als contract- en administratiekosten kan echter gemakkelijk een norm worden gesteld waar ook daadwerkelijke controle op mogelijk is. Nú is het voor juristen nog moeilijk om vast te stellen hoeveel maximaal gevraagd mag worden voor het opstellen van een huurcontract of hoeveel administratiekosten kunnen worden geregeld. Door een norm in de wetgeving vast te leggen kunnen kamerzoekenden echter flinke bedragen besparen. bedragen die zij nauwelijks kunnen missen met een basisbeurs van 255 euro, niet eens voldoende voor de gemiddelde kamerhuur. Een andere oplossing zou zijn dat gemeenten eindelijk eens echt werk gaan maken van de woningnood en zorgen voor een voldoende woningaanbod. Zo wordt het minder aantrekkelijk voor deze profiteurs van de woningnood om op deze manier misbruik te maken van het tekort aan woningen.

Om aan te tonen hoe groot dit probleem is houden ROOD en de Landelijke Studentenvakbond de komende maanden weer de Huisjesmelker van het jaarverkiezing, dit jaar gericht op bemiddeling. Daarmee willen de organisaties een signaal afgeven aan de Tweede Kamer dat de bedragen die worden gevraagd echt te hoog zijn en dat de gang naar malafide bemiddelingsbureaus door de kamernood meestal geen keuze is. Honderden euro’s aan extra kosten zijn voor veel studenten jammer genoeg nog steeds verkieselijker dan reistijden van vier uur per dag naar het ouderlijk huis. Een andere optie voor deze groep jongeren is het kiezen van een studie die meer in buurt ligt maar daarmee wordt de keuzevrijheid danig beperkt, aangezien lang niet elke studie overal aangeboden wordt. Het is dus gewoon tijd dat de prijzen die bemiddelaars kunnen vragen worden ingeperkt en er voldoende woonruimte gerealiseerd wordt.