Asielzoekerspolitiek vijf keer immoreler
De politiek mag geen enkel principieel debat uit de weg gaan waaraan verifieerbare feiten ten grondslag liggen. Maar de ophef over een rapport van de Groningse politie over de criminaliteit onder de Groningse asielzoekers geeft aan dat er structureel iets mis is in dit land. Zonder enige kennis van zaken buitelen mensen die weten dat hun mening ter zake doet - en dus het beeld in de media bepalen - over elkaar heen om conclusies te verbinden aan zaken waar ze geen weet van hebben.
Vijf keer crimineler zijn de Groningse asielzoekers in vergelijking tot de Groningers zelf. Althans, dat moet blijken uit een intern politierapport dat al eind 1999 is verschenen in Groningen en dat ook begin vorig jaar de weg heeft gevonden naar de staatssecretaris van Justitie. Er was geen haan die er naar kraaide. Maar het was dan ook niet openbaar. Tot vorige week de PvdA- coryfee en burgemeester van Groningen Wallage om niet geheel duidelijke redenen dit rapport uit de la trok en blijkbaar los van enige kennis over de internationale verplichtingen die Nederland heeft ten aanzien van vluchtelingen, de mening poneerde dat 'criminele asielzoekers' uit de procedure én uit het land moeten worden gezet en dat dit snel wettelijk moest worden geregeld. In hoog tempo volgden de reacties van de politiek in Den Haag. De heren Kamp (VVD), Middel (PvdA) en Wijn (CDA), verkondigden dat Wallage het bij het juiste eind heeft en dat maatregelen getroffen moeten worden om criminele asielzoekers zo spoedig mogelijk door de procedure te jagen en uit te zetten. (Kamp: "met stoom en kokend water")
Het ernstige aan deze zaak is dat de Haagse politici zonder ook maar één letter van het rapport hebben gelezen, meningen naar voren brachten waarvan het de vraag is of ze ook maar op enigerlei wijze houdbaar zijn. Omdat niemand (behalve Wallage) het rapport heeft gelezen, is ook niemand in staat het te beoordelen op zijn merites. Vervolgens neemt de boodschapper van het nieuws, Wallage, ook nog de vrijheid het rapport geheim te houden. Eerst stevige beweringen, daarna verschuilt hij zich achter het belang van het vrije beraad tussen korpsbeheer, politie en Justitie dat geheimhouding moet rechtvaardigen.
De discussie rondom asielzoekers wordt al vaak gedomineerd door onderbuikgevoelens. Des te erger is het, wanneer deze gut feelings worden verergerd door politici en bestuurders die eigenlijk beter zouden moeten weten. Wat er zich in de achterkamertjes van de PvdA afspeelt is onbekend; nog slechts enkele dagen terug vond de kersverse staatssecretaris Kalsbeek dat het aan haar partijgenoot Wallage was om het vertrouwelijke rapport openbaar te maken. Inmiddels heeft Kalsbeek onder druk van de Kamer toegezegd alsnog het rapport naar de Kamer toe te sturen. Zij ziet blijkbaar in dat in deze zaken openheid betracht moet worden.
En de regenteske Wallage? Duidelijk is dat hij ook voor PvdA begrippen een te grote broek heeft aangetrokken met zijn pogingen tot geheimhouding. Blijkbaar moet hij nog leren dat openbaarheid een groter goed is dan de grote mond.