Genderkliniek: Kindjes kopen of kindjes krijgen?

Sinds enige tijd draait in Utrecht de eerste Kinder-kies-kliniek. Op ethische en wetenschappelijke gronden is de ICG-kliniek fel bekritiseerd. Minder is gesproken over het feit dat het hier het zoveelste particuliere commerciële initiatief in Nederland betreft. Deze medische charlatannerie toont aan dat commercie en gezondheidszorg elkaar slecht verdragen. Er is dringend wetgeving nodig die deze praktijken voorkomt.

Door middel van preconceptionele spermascheiding garandeert de kliniek aanstaande echtparen een grotere kans op het gewenste jongetje of meisje dan de 50 procent die de natuur biedt. De kliniek werkt volgens de methode Ericsson. Hoewel deze methode al meer dan 20 jaar bekend is, ontbreekt deugdelijk onderzoek dat aantoont dat door spermascheiding de kans op een kind van het gewenste geslacht wordt vergroot. Een behandeling kost bijna 2000 gulden. Voordat een zwangerschap ontstaat zijn gemiddeld 3 tot 6 behandelingen nodig. Echtparen zijn daarom duizenden guldens kwijt. Dit is duur geld voor het najagen van een illusie.

De Gezondheidsraad heeft een advies uitgebracht over 'geslachtskeuze om niet medische redenen'. Zij vindt sexekeuze om niet medische redenen aanvaardbaar. Doorslaggevend voor de Gezondheidsraad is het uitgangspunt dat de overheid de vrijheid van voortplanting van mensen hoort te respecteren mits belangen van anderen niet worden geschaad. Voor mij is dit echter een brug te ver. Geslachtsselectie om medische redenen wordt breed gedragen in de samenleving. De bloederziekte hemofilie wordt via het erfelijk materiaal van de moeder overgebracht op de kinderen. Jongens kunnen de ziekte krijgen, meisjes niet. In deze situatie is de keuze van de ouders alleen een dochter te willen met de zekerheid dat ze geen hemofilie heeft gerechtvaardigd. Wanneer sexekeuze gebeurt om niet medische redenen bevinden we ons op een hellend vlak en passeren we de Rubicon. Nu is het een jongetje of een meisje, straks is het blond haar of blauwe ogen.Kinderen koop je niet, die krijg je. Bovendien is het gevaar van een geslachtskeuze op discriminatoire gronden verre van denkbeeldig. De ervaring uit de Londense geslachtskliniek is dat vooral buitenlandse echtparen behandeld willen worden. 60 procent Van de paren die de kliniek bezoeken zijn van Aziatische afkomst terwijl een grote meerderheid een zoon wil. Een dergelijke ontwikkeling mag ook bij de Utrechtse Gender-kliniek worden verwacht: Geslachtstoerisme vanuit het buitenland waarbij niet valt uit te sluiten dat paren op discriminatoire gronden voor een zoon kiezen.

Verder staat het 'maken van medische omzet' op gespannen voet met de medische noodzaak om te behandelen. Vanwege het geld worden alle argumenten uit de kast gehaald om te kunnen behandelen. Zelfs ronselpraktijken worden niet meer geschuwd. Zo bood het Rotterdamse Body Consult 500 gulden voor elke klant die schoonheidsspecialistes doorverwijzen voor een ooglidcorrectie. Hier wordt duidelijk dat het vrije ondernemerschap ongewenste medische consumptie in de hand werkt. De Gender-kliniek is de zoveelste uiting van de uitdijende particuliere wildgroei in Nederland. Een wildgroei die de tweedeling in de zorg alsmaar groter maakt. Aan de ene kant steeds meer faciliteiten zoals bevruchtingscentra, beauty-farms en viersterrenafdelingen in ziekenhuizen voor de mensen met centen. Aan de andere kant steeds minder zorg voor de rest. De tandarts voor volwassenen, zelfzorggeneesmiddelen en verbandmiddelen zijn al uit het verzekerde pakket. Fysiotherapie (voor een groot deel), medicijnen tegen slapeloosheid en maagzuur gaan eruit. Er komt een eigen risico van 200 gulden. Een ontwikkeling die haaks staat op het fundamentele recht op zorg voor iedereen.