Gouden Roeispaan voor Jan Troost
Op 22 april heeft Jan Troost de Gouden Roeispaan ontvangen van Agnes Kant en Renske Leijten. Zij overhandigden deze prestigieuze aanmoediging aan deze voorvechter van rechten van mensen met een beperking, die zijn leven in het teken zet van een toegankelijke samenleving. Jan Troost is ongeneeslijk ziek en vierde op 22 april zijn leven in De Lindenberg in Nijmegen. Agnes Kant: 'Jan heeft een heel belangrijke stempel op Nederland gedrukt en altijd vriendelijk het onvermijdelijke geëist: een plek voor mensen met een beperking in de samenleving. Als iemand de gouden roeispaan verdient, is Jan het.'
De plek van zijn ‘prematoriumparty’ was meer dan symbolisch. In 1980 bezette Jan Troost met vele andere mensen in een rolstoel het Nijmeegse cultuurcentrum: zij wilden ook naar binnen kunnen. Hun bezetting had resultaat: de Lindenberg werd toegankelijk voor iedereen. En dat is het nog altijd. Troost was in de jaren zeventig en tachtig een belangrijke spil in de beweging van bewoners van de Nijmeegse Maartenskliniek die een plek in de samenleving opeisten.
Jan Troost werkte veel lokaal aan deelname van mensen met een beperking aan de samenleving, maar was van 1996 en 2005 ook voorzitter van de Landelijke Gehandicaptenraad – tegenwoordig IederIn. Hij schreef mee met het verkiezingsprogramma van de SP in 2006 en voerde samen actie met de SP voor betere zorg, acties tegen de participatiewet en verslechteringen van de Wajong. Toen in 2011 de subsidie voor (lokale) patiënten- en gehandicaptenorganisaties werd wegbezuinigd startte hij de actiegroep ‘Terug naar de bossen’, een scherts dat mensen met een beperking zich weer terug zouden trekken uit de samenleving omdat er geen plek meer voor hen was. Bij de vele acties waren ook Kamerleden van de SP aanwezig, zoals Renske Leijten en Henk van Gerven.
Leijten: 'Als iemand zijn leven in dienst heeft gesteld van het algemeen belang, is het Jan wel. Hij deed dat altijd met humor, strijdbaarheid, no-nonsens. Van Jan kreeg ik de ‘inwerkdag’ om mijn eigen woonplaats een dag in een rolstoel te bezoeken, zo leerzaam. Ik ben een stoep of drempel nooit meer als iets ‘gewoons’ gaan zien. In de jaren als woordvoerder gezondheidszorg hield hij ons altijd scherp. Doe niet belangrijk, maar wees dienstbaar, dat is de les die ik van Jan heb geleerd.'
