Minister Schippers negeert voorstel Kamerlid Schippers over ambulancezorg

Het voorstel van het kabinet om vergunningen voor ambulances nog maar voor vijf jaar te verstrekken, is in strijd met een besluit van de Eerste en Tweede Kamer. Nota bene op voorspraak van toenmalig VVD-Kamerlid Schippers werd toen besloten dat een vergunning voor ambulancevervoer voor onbepaalde tijd verstrekt diende te worden. Dezelfde Schippers – nu minister van Volksgezondheid – lijkt haar eigen voorstel nu te willen torpederen. SP-Kamerlid Henk van Gerven: ‘De Kamer was duidelijk: ambulancezorg leent zich niet voor marktwerking. Kwaliteit dient voorop te staan. Minister Schippers moet wat beter luisteren naar oud-Kamerlid Schippers.’

De vandaag gepresenteerde plannen van het kabinet zetten de deur wederom wagenwijd open voor marktwerking in de ambulancezorg. In 2009 stond het Plein voor de Tweede Kamer nog vol met loeiende ambulances en ambulancepersoneel dat zich – met steun van de SP – verzette tegen de invoering van marktwerking. Toen daarna besloten werd – op initiatief van de huidige minister Schippers – de gunning voor onbepaalde tijd te verstrekken, leek de ergste kou uit de lucht. Dat blijkt nu niet het geval te zijn.

Van Gerven: ‘Het naar de markt brengen van onze ambulancezorg was – en is – een rampzalig idee. Bij deze levensreddende vorm van zorg dient de kwaliteit boven alles te staan. Met het invoeren van marktwerking, wordt een aanbieder gestimuleerd om in de kosten te snijden. Immers, een goedkoper bod betekent een grotere kans om de ambulancezorg te mogen verlenen. Dat is niet in het belang van het personeel, en al helemaal niet in het belang van de patiënt. Ongelukken doen niet aan marktwerking. Dat kan dit kabinet vervelend vinden, maar het is nu eenmaal zo.’

De afgelopen jaren kregen de ambulancediensten al te maken met forse bezuinigingen. 10% van het budget is in drie jaar al wegbezuinigd. Van Gerven: ‘Nu al bereiken ons berichten dat in de Randstad steeds meer uitzendkrachten op de ambulance werken, in plaats van vast personeel. Nog hardere bezuinigingen gaan ten koste van de patiënt.’