Ambitie

Mensen vragen het me vaak een beetje beschroomd: ‘Hoe oud ben je eigenlijk? Tjonge, zo jong en dan al Kamerlid, dan zul je wel heel ambitieus zijn!’ Eerlijk gezegd begreep ik nooit zo goed wat deze mensen bedoelden. Ja, ik wil de wereld veranderen en ja, ik ben jong, maar ambitieus? Ik zit hier toch zeker niet voor mezelf?

Misschien komt het door wat ik op tv zie, ik weet het niet precies. Maar ik herkende mezelf nooit zo goed in de ‘jonge ambitieuze vrouw’. Zijn dat niet die vrouwen die in mooie kleren bedrijven runnen, borrelen en aan hun netwerk werken? Dames die koste wat het kost zo snel mogelijk aan de top willen staan? Als mensen me daarmee gingen vergelijken, kon ik dat nauwelijks als een compliment zien.

Sinds vorige week denk ik er echter anders over. Ik wil nu best een jonge ambitieuze vrouw worden genoemd. En waarom? Omdat ik op bezoek ben geweest bij twee van deze jonge powervrouwen en ze hebben me overtuigd.

Ze heten Marjon en Jaimy, en ze werken op een school in Rotterdam. Op deze school zitten kinderen met gedragsproblemen. Deze kinderen kunnen niet naar gewone basisscholen en gaan daarom naar de school van Marjon en Jaimy. Daar zitten ze in kleine klassen, met heel veel rust en stilte. Het is voor de kinderen dan makkelijker om zich te concentreren waardoor ze zich een stuk prettiger voelen.

Marjon en Jaimy geven allebei leiding op een locatie van die school. De beide dames zijn jong en hip en juffen in hart en nieren. Ze kennen alle kinderen, ze weten wat hun problemen zijn, maar ze zien vooral waar de kinderen goed in zijn. Als ze over de kinderen praten, hoor je hoe ze van hun werk houden. En ze zijn ontzettend ambitieus. Ze willen het liefst elk kind in Rotterdam helpen waarmee het op school niet helemaal goed gaat. Als dat niet ambitieus is, dan weet ik het niet meer.

Rijk worden Jaimy en Marjon waarschijnlijk niet van hun werk en beroemd ook niet. Maar ik zou ze best eens op televisie willen zien. Want aan zulke jonge ambitieuze vrouwen wil ik graag een voorbeeld nemen.