De derde revolutie
Marktmeester Ab Klink is content. Hij heeft de PvdA namelijk zover dat de marktwerking in de ziekenhuiszorg wordt uitgebreid. Volgens hem "een soort tweede revolutie" in de zorg na de verandering van het verzekeringsstelsel.
Die nieuwe zorgverzekering die Klink vol overtuiging gebruikt als eerste revolutie, is uitgedraaid op een fiasco. Niet voor niets werd het nieuwe verzekeringsstelsel enkele maanden geleden in een onafhankelijk rapport nog met de grond gelijk gemaakt. Uit de evaluatie bleek dat de nominale premie te hoog is en dat er mede daardoor veel wanbetalers en onverzekerden zijn. Onderzoeksbureau Zon/MW adviseerde minister Klink om de nominale premie te verlagen en een groter deel inkomensafhankelijk te maken. Ook concludeert de onderzoekscommissie dat het verplichte eigen risico nauwelijks effect heeft.
En nu wil Klink de marktwerking in de ziekenhuizen uitbreiden. Sinds 2005 is er al op kleinere schaal concurrentie tussen ziekenhuizen. Dit zou leiden tot betere en goedkopere zorg. De praktijk is echter anders. De kosten in de ziekenhuizen zijn niet gedaald, maar de zorg is wel verschraald door de nadruk op productie in plaats van kwaliteit. Recent onderzoek van de SP liet zien dat ook de wachtlijsten niet zijn verminderd. Specialisten zijn door de invoering van het stukloon via de zogenaamde 'diagnosebehandelingcombinaties' spekkoper. De afgelopen jaren zagen zij hun omzet – en daarmee hun lonen – met 50% stijgen.
Maar revolutionair Klink is nog steeds ziende blind. Hij wil méér marktwerking in de zorg. In de ziekenhuizen, maar ook bij de ambulances, huisartsen, apotheken en fysiotherapeuten.
Na deze twee inktzwarte revoluties, wil ik een rode revolutie in de zorg.
Een revolutie die zorgt voor inkomensafhankelijke ziektekostenpremies zonder een verplicht eigen risico. Die zorgt voor een thuiszorg dichtbij de mensen, met fatsoenlijk betaalde thuiszorgmedewerkers. Die de marktwerkingsbureaucratie tot het verleden laat behoren. Verpleegkundigen fatsoenlijk betaalt. Die de managerscultuur en topsalarissen aanpakt. Die ervoor zorgt die iedereen -ongeacht zijn inkomen- recht heeft op goede zorg en begeleiding.
En vooral een revolutie die een einde maakt aan de concurrentie tussen zorginstellingen. Dat leidt namelijk tot een drang naar meer winst en productie, in plaats van samenwerking, betere kwaliteit en menselijke waardigheid. Dat laatste zou in Onze Zorg voorop moeten staan.
