Een Afrikaans land naar de Rio+20 conferentie

Later in juni vindt de zogenaamde Rio+20 conferentie plaats. Twintig jaar alweer na "Rio". Er worden veel conferenties gehouden en vele daarvan leveren weinig op, maar deze milieuconferentie waar het begrip "duurzaamheid" zo'n beetje werd uitgevonden, staat toch redelijk in het collectieve geheugen gegrift. Vooraf hoor je vooral verhalen over reeds afgezwakte slotverklaringen (die voor het begin van de conferentie al zijn voorgekookt) en dure hotels. Toch zullen veel landen vertegenwoordigd zijn. Zo ook het Sahelland Burkina Faso, voorheen bekend als Opper-Volta.

Het stoffige, hete land zal ook in Rio vertegenwoordigd zijn. En het probeert daarbij vooral de jeugd aan te spreken. Want aan jeugd geen gebrek in Afrika. Ik was uitgenodigd door de Minister van Landbouw (die ooit mijn student was) om een overzicht te geven van wat jongeren in Burkina Faso kunnen doen op het gebied van duurzaamheid. Niet eenvoudig, want het is zo'n breed begrip dat het snel vaag geklets kan opleveren. Het optreden viel samen met de officiele oprichting van een debatcentrum voor duurzame ontwikkeling, vooral bedoeld om burgers breed te betrekken bij het onderwerp. Gezien het karakter van het land heb ik het gegooid op de mogelijkheden zo slim mogelijk voedsel en katoen te produceren, zodat tegelijkertijd natuur en biodiversiteit niet worden aangetast. Een voorbeeld is rotatie van katoen met gierst. Dat werkt beter dan velden naast elkaar met een monocultuur. Verder zie je vaak dat rond de dorpen cirkels van vruchtbare grond zijn ontstaan omdat de koeien daar altijd overnachten. Die cirkels zou je kunnen koesteren en naar buiten toe uitbreiden, zodat de savanne eromheen niet te erg hoeft te worden aangetast. Maar het gaat ook over gedrag: geen plastic op straat laten rondslingeren bijvoorbeeld. En het heeft een sociale kant: in je eentje duurzaam doen is leuk, maar als je het als dorp doet of als groep jongeren heeft het meer impact en uitstraling. De revolutie was nog te proeven in de zaal. Drie ministers achter de tafel, maar geen jongere die ook maar enigszins op zijn of haar mondje was gevallen bij het vragenuurtje. Hier wordt nog wat gedaan aan de ontwikkeling van burgerzin. En met die boodschap reist men af naar Rio. Doodzonde dat de regering dit land van "het lijstje" met partnerlanden heeft gehaald.