Wonen in het groen
Bij ons in de stad vind je een schitterend buurtje, bestaande uit een stuk of 100 seniorenwoningen. Het is redelijk ruim opgezet, met kleine tuintjes maar veel openbaar groen. Een parkachtige opzet. Je waant je een beetje in een vakantiepark. Vogeltjes fluiten, als je geluk hebt zie je een eekhoorntje wegschieten. In mijn portefeuille als Kamerlid zit ook het groen in en om de stad. Iets waarop het kabinet denkt te kunnen bezuinigen, omdat de aanleg moeizaam gaat. Des te zuiniger moeten we zijn op die weinige plekken waar het wel nog goed is. Daarvan is het buurtje dat ik net noemde een goed voorbeeld. Een mix van privaat en openbaar groen, mooie aansluiting op een stadspark met aardige waterpartijen.
Enkele bewoners staan in het mooie voorjaarsweertje een beetje in hun tuintje te wieden en te genieten. Kortom, idyllisch. In zo’n omgeving wil iedereen wel oud worden. Komt nog bij dat deze aanleunwoningen, want zo noemen ze die, gelegen zijn vlak bij een verzorgingscentrum. Bewoners van de aanleunwoningen kunnen hier terecht in de recreatieruimte en gebruik maken van andere diensten. Dus helemaal zoals we als SP zouden willen dat het eigenlijk overal georganiseerd wordt. Kleinschalig met voorzieningen in de buurt, helemaal goed.
Maar dat geluk mag dus niet zo blijven. De directie van het verpleeghuis en de huiseigenaar van de woningen hebben gezamenlijk besloten dat deze idylle niet meer van deze tijd is. Sloopplannen. Onrust bij de bewoners.
De lokale SP afdeling ging maar eens buurten bij de mensen en kwam tot de conclusie dat de mensen tevreden zijn over de woningen en de omgeving. De woningen hebben bouwkundige gebreken, zegt de directie. Een bestuurslid, zelf metselaar, ging met een architect op onderzoek en samen kwamen ze tot de conclusie dat van bouwkundige gebreken die sloop rechtvaardigen geen sprake is.
Waarom dan toch die sloopplannen? Te weinig rendement… Op de plek van die kleine honderd woninkjes in het groen moeten appartementencomplexen komen. Mooie, rechte blokken, drie of vier woonlagen keurig in het gelid zodat we de toekomstige bejaarden goed gestapeld kunnen wegzetten. Kassa! Dan komt het ook goed uit dat we de ouderen laten door werken tot hun 67ste, dan hebben ze immers ook minder behoefte aan werken in een eigen tuintje.