Hoop voor Iran

Geweld en repressie. Dat is de reactie op de aanhoudende demonstraties in Iran.

Protesten van gewone burgers tegen een onderdrukkend regime. Een regime dat op bloederige wijze probeert de macht vast te houden. Veel mensen hebben hun leven verloren tijdens deze demonstraties, velen zijn gewond geraakt en in gevangeniscellen beland.

De frequentie van de protesten begon af te nemen, vertelde een Iraanse mensenrechtenactivist mij, terwijl een grote massa mensen op het Museumplein een leus tegen de dictatuur scandeerde. Mensen met groene banden om hoofd of armen, groene shirts en plakkaten. Groen, de kleur van de hoop voor Iran.

Wereldwijd werden er afgelopen zaterdag solidariteitsdemonstraties georganiseerd. Om de mensen in Iran te laten weten dat ze niet alleen staan, dat de misdaden van dit regime internationaal worden gezien. Dat de hele wereld ziet wat er in Iran gebeurt.

En het regime reageerde. Door alle telefoonverbindingen plat te leggen, zodat er geen bericht van hoop, steun, solidariteit de demonstranten zou kunnen bereiken. Het internet er uit, geen getwitter of filmpjes op YouTube mogelijk..

Maar, vertelde de Iraanse activiste, de boodschap heeft Iran toch bereikt, de boodschap dat er wereldwijd solidariteitsdemo's worden gehouden. Weliswaar pas afgelopen vrijdag, een dag voor de protesten, maar de boodschap is aangekomen! En, zo vertelde ze, de boodschap gaf meteen hoop, en er werd meteen besloten zaterdag weer de straten op te gaan in Teheran.

Hoop, steun, solidariteit, het geeft mensen de energie om verder te gaan.

Een vastberaden mensenmassa kan een regime laten vallen.