Bert en Berry

Berry is fotograaf, leeftijd 64 jaar. Bert is journalist en ook 64 jaar. Ze zijn met mij op een speciale missie. De volgende ZO-krant krijgt een wandelrubriek. Toen Bert hoorde dat ik een vrij fanatiek wandelaar ben, vroeg hij mij een route uit te zetten. Het moet vooral een mooie route zijn. Maar wel met politieke betekenis. We togen naar Goor, vroeger een zelfstandige gemeente, nu deel van de gemeente Hof van Twente.

Op mijn wandelingen maak ik geen foto’s. Dat houdt maar op. Berry wel, het is zijn vak. Het werd een zware wandeling voor Berry. Bij het station in Goor haalt hij een gammele fiets uit zijn auto. We zouden toch wandelen? Dat wordt een makkie voor die luie fotograaf, denk ik. Wat een vergissing. Hij rijdt voor ons uit door het mulle zand, over bospaden en verharde wegen, stopt, haalt zijn zware foto-tas van zijn nek en maakt foto’s. Wij lopen hem voorbij, hij rijdt ons weer voorbij, springt over prikkeldraad, maakt foto’s van afstand. Steeds zoekt hij de beste positie, voor ons, achter ons, dichtbij, veraf. Bert en ik trekken keuvelend verder. Voor Berry is het werken en zweten.

Goor heeft een mooie omgeving. Mooie wegen en paden, maar ook dodelijke. Veel ervan zijn vroeger verhard met asbest. Gratis afval van Eternit, het bedrijf in Goor dat asbest toepaste in de bekende golfplaten voor daken. Op het kerkhof van Goor vallen we stil. Daar liggen vele doden als gevolg van blootstelling aan asbest. Niet alleen werknemers van Eternit, ook plattelandsbewoners die woonden langs de landwegen die waren verhard met asbest. Die wegen zijn nu gesaneerd, na een lange strijd. Het was voor Berry, maar ook voor Bert en mij een zware wandeling.