Belastingbetaler moet profiteren van kreditcrisis

Ik vind het handig om een paar tientjes contant geld op zak te hebben. De rest laat ik op de bank staan. Toch is het raar om te beseffen dat het geld wat ik op mijn rekening heb in feite helemaal niet bestaat. Het is gebakken lucht, want als iedereen tegelijk naar de bank zou rennen om het geld eraf te halen, dan kan de bank niet meer aan de verplichtingen voldoen en zal de bank omvallen tenzij er geld kan worden geleend bij andere banken.

Dit was naast mismanagement en het falen van toezichthouders ook het probleem bij de IJslandse bank Landesbanki, de moedermaatschappij van Icesave, die niet meer kan voldoen aan de verplichtingen en niet meer wordt vertrouwd door andere banken.

In tijden van wantrouwen tussen financiele instellingen kan de ene na de andere bank ten onder gaan. Omdat er grote publieke belangen in het spel zijn is het belangrijk dat de overheid ingrijpt. Maar dat moeten we wel doen op een wijze waarbij – als het later beter gaat met de financiele instellingen – de belastingbetaler kan profiteren.

Want laten we eerlijk zijn. Het geld dat de overheid nu beschikbaar heeft gesteld voor financiele instellingen is weliswaar geleend geld, maar wel geld waarbij de belastingbetaler de risico’s op zich neemt. Het is dan ook logisch dat de eventuele opbrengsten die ooit zouden kunnen volgen, zoals winsten of de meerwaarde uit de verkoop, bij de belastingbetaler terechtkomen.

Dit kan verzekerd worden door nationalisatie of door middel van preferente aandelen (aandelen met voorrechten zoals stemrecht en dividend) zoals mijn collega Ewout Irrgang vorige week al bepleitte. Geen halve maatregelen dus zoals een belang van 49 procent bij Fortis Nederland en ABN AMRO waar minister Bos aanvankelijk mee kwam.

De komende tijd heb ik in ieder geval wat extra contanten in mijn portemonnee, zodat als de pinautomaat het door omstandigheden niet doet, ik nog een tijdje vooruit kan.